ექვთიმე თაყაიშვილი- ესე

   ”წმინდა ექვთიმე ღვთისკაცი’’-ბედნიერი ადამიანი, რომლის სახელსაც ასე მოიხსენიებს შთამომავლობა: ”საქართველოს მეჭურჭლეთუხუცესი”. მხოლოდ დიდი ადამიანების ხვედრია უკვდავება. ექვთიმე თაყაიშვილი თავისი ცხოვრებითა და მოღვაწეობით გვიჩვენებს სამშობლოსთვის თავდადების მაგალითს მან შეძლო ქართველი ერისთვის ყველაზე დიდი საუნჯის: ქართული საგანძურის გადარჩენა.

  ექვთიმემ ”მრჭურჭლეთუხუცესობა” არამარტო საფრანგეეთში ემიგრაციის დროს დაიწყო არამედ საქართველოში ყოფნის დროსაც ეწეოდა მას. ექვთიმე თავისი შესაძლებლობებით აგროვებდა ხალხში გაბნეულ ნივთებსა და ექსპონატებს, მისი დამსახურებაა ახალგორის განძეულობის გადარჩენა. ეს იყო ადამიანი რომელმაც პირველად იმოგზაურა ე.წ ’’თურქეთის საქართველოში’’ თავის ფეხით შემოიარა  და დაწვრილებით აღწერა საქართველოს მოწყვეტილი ძეგლები, შეისწავლა და შეაგროვა იქ აესებული დოკუმენტები,  საფრანგეთსი ემიგრაციისას მას მოუწია საქართველოს განძეულობის გადარჩენა, ეს იყო საგანძური რომელიც მიუთითებდა საქართველოს ისტორიის ნათელ მაგალითს. განძი ეს არის ქვეყნის ისტორიის ხილული დადასტურება, სწორედ ამის დაცვა, შეგროვება განიძრახა მიზნად ექვთიმე თაყაიშვილმა, მისი ლოზუნგი იყო ’’ეშმაკსაც კი შევეკვრები ოღონდ განძი გადავარჩინო’’.

   საფრანგეთში ყოფნისას ექვთიმე ძალზედ ღარიბულ მდგომარეობაში ცხოვრობდა და მის ყოველდღიურ საკვებს ერთი თხის ჩამონაწველი რძე წარმოადგენდა, მიუხედავად ამისა მას აზრადაც არ მოსვლია თუნდაც ერთი მონეტის გაყიდვა, მდგომარეუბა კიდევ უფრო დაამძიმა მისი ცოლის ავადმყოფობამ ვინაიდან მას წამლის ფულიც კი არ ქონდა. გაჭირვებას გაჭირვება ემატებოდა, ასეთ მდგომარებობაში ექვთიმე მაინც ეწეოდა ქართული ენის პროპაგანდას, მან გამოაქვეყნა ნაშრომი ”ქართული ენის მნიშვნელობა მსოფლიო ლიტერატურაში და მისი კილოკავები.
   და მაინც ვინ იყო ექვთიმე თაყაიშვილი? ეს იყო პიროვნება რომელმაც ქართველ ერს და მის შთამომავლობას პირდაპირი მნიშვნელობით შეუნახა ისტორია, ისტორია რომლის ნათელ მაგალითებს ეს საგანური წარმოადგენდა, საგანძური რომელიც საქართველოს ღისეული ცხოვრების დამადასტურებელი იყო, მას არავითარი ამბიცია არ ჰქონდა. მისი ერთადერთი მიზანი იყო საგანძურის შეგროვება დაცვა და უკან მშვიდობით დაბრუნება,  ბოლოს მისი უახლოესი მეგობრებიც კი გადაჭრით ურჩევდნენ რომ საგანძურიდან რამე მაინც გაეყიდა და თავისთვის ეშველა მაგრამ ყოველთვის მტკიცე უარს იღებდნენ. საქართველოს განძეულობამ, რომელიც ბევტრ მსოფლიო მნიშვნელობის ნიმუშს შეიცავდა მადა მრავალ ბიზნესმენს აღუცვრა, ისინი იმ დროისთვის აურაცხელ ან დიდ თანხას სთავაზობდნენ საგანძურის ნაცვლად მაგრამ ექვთიმეს აზრადაც არ მოსვლია მისი გაყიდვა.
   ექვთიმეს მეორე  დევიზი მთელი ამ ხნის განმავლობაში იყო ”არაფერი არ უნდა დაგვეკარგოს’’  ეს იყო ფრაზა დიდი ქართველი მამულიშვილისა ” უკეთესს რას შეძენთ ერსა და ქვეყანას”. თუ ამ დევიზს შეუდრეკელიერის კაცი მუხლჩაუხრელად მისდევდა, ჩვენ ყველანი მისი შთამომავლები ვალდებულნი ვართ ჩვენივე მიწაზე დავიცვათ და გადავარჩინოთ ნაწამებ-ნაოფლარით გადარჩენილი ერის კუთვნილება.
                                                                                                                                  [ლ.ხოზრევანიძე]